Gepubliceerd op: In de Hekken
Voetbal is in Buenos Aires geen bijzaak. Overal waar je kijkt wordt er tegen een bal aangetrapt, kun je fanartikelen kopen en grossieren voetbalshirts het straatbeeld. De stad herbergt zo’n 60 voetbalclubs, waardoor je ogen heen en weer stuiven om de voorbijflitsende clublogo’s te ontcijferen. Vandaag spelen twee clubs uit de grote vijf van Argentinië tegen elkaar in de wijk Avellaneda: Racing Club en Independiente, oftewel de Clásico de Avellaneda. Deze derby in Buenos Aires is na ‘El Superclásico’ de belangrijkste van Argentinië. Pikant omdat de stadions van beide clubs een schamele 200 meter van elkaar vandaan liggen. De derby, die sinds 1907 wordt gespeeld, staat garant voor spektakel en daar was deze verhitte editie geen uitzondering op.
De aanloop
In het openbaar vervoer valt de beschaafdheid en het geduld van de Argentijn op. Hoe driftig het volk in het stadion ook is, men houdt zich keurig aan de rijen die opgesteld staan voor het ov. Zo kan het zomaar zijn dat je achter een slingerend lint van 50 meter mag aansluiten met mensen die allemaal staan te wachten op dezelfde bus. Door te laat te vertrekken – het Argentijnse ritme zit er al aardig ingebakken – komen we vlak voor het begin van de wedstrijd aan bij het eindstation. In versnelde pas en met het water in de mond, worden de stalletjes met ‘choripán’ (broodje chorizo) gepasseerd om op tijd binnen te zijn.
In het stadion aangekomen werkt de Racing aanhang hard aan een broeierige sfeer, op een toch al bloedhete dag. Vanaf de tweede ring lopen, ook op de lange zijde, blauw-witte linten naar de eerste ring, wat een mooie Argentijnse aanblik geeft. Er wordt driftig gezwaaid met vlaggen, ballonnen en met papiersnippers gegooid. Vlak voor de aftrap stiefelt La Guardia Imperial, de band van de barra bravas, naar z’n vaste plek achter de goal. Het hele stadion ziet dit gebeuren, omdat de leden met opgetilde trommels een baan zoeken naar hun standplaats. De door hun ingezette songs klinken melodieus en sierlijk. In werkelijkheid worden alle rivalen, één voor één, op brute wijze met de grond gelijk gemaakt.
De wedstrijd
Je kunt veel over het niveau van het Argentijnse voetbal zeggen, maar niet dat er geen passie en strijd mee gemoeid is. Dit levert snoeiharde duels op. Gelukkig blijft het gespeelde theater, zoals in Brazilië, je bespaard. Argentijnen ondergaan een overtreding als een heer. Een doorsnee wedstrijd eindigt echter zelden met tweeëntwintig man. Een vluchtige blik na het weekend op de gespeelde wedstrijden zonder rode kaart leveren dan ook gefronste wenkbrauwen op. Independiente doet bij het uitlopen van de catacomben een groet aan het publiek, waarbij beide armen de lucht in gaan. Een historisch handgebaar uit de jaren ‘60, dat een aantal jaar geleden nieuw leven is ingeblazen. Deze groet wordt niet positief beantwoord in Estádio Presidente Juan Domingo Perón.
Want, op een plukje bestuursleden na zijn er ook hier geen uitsupporters aanwezig. Dit kan simpelweg niet. ‘Argentijnen zijn te emotioneel bij voetbalwedstrijden, daardoor loopt het vaak uit de hand’, krijg je dan te horen. Bovendien is de infrastructuur er niet op berekend. Bijna alle stadions liggen in woonwijken en zijn te bereiken via een wirwar van straten. De bal rolt inmiddels in ‘Cilindro’, een uniek rond stadion wat van boven inderdaad doet denken aan een cilinder. Racing moet al na 40 minuten met tien man verder. Het is de tweede rode kaart van de wedstrijd, nadat eerder een lid van de technische staf van Independiente naar de tribune is gestuurd. De tweede helft is nog geen minuut oud of de keeper van Racing krijgt een rode kaart, waardoor de thuisclub de wedstrijd moet uitspelen met negen man. De aanhang is ziedend. Vanuit de barra bravas wordt zelfs een paar schoenen richting de scheidsrechter gegooid. Een gelijkspel lijkt het hoogst haalbare voor El Primer Grande (de eerste grote), een een bijnaam die de club kreeg toebedeeld nadat het als eerste Argentijnse club de wereldbeker won.
De ontknoping
Maar dan, in 88ste minuut, komt Racing ineens met een paar man voor de goal en geeft oud-Ajacied Cvitanich een assist voor de 1-0 van Racing. Cilindro ontploft! We hebben zelden zo’n uitzinnige menigte gezien, ongekend! Huilende mensen en doldrieste Argentijnen vliegen elkaar om de nek. Je ziet ze naar elkaar kijken ‘gebeurt dit echt?’. Het kleine vak met het bestuur van Independiente wordt opgezocht door de aanhang van Racing. Er vliegt van alles door de lucht, een cola-douche vanaf de tweede ring incluis. Wat een intensiteit! In de resterende speeltijd volgen de songs elkaar in hoog tempo op en zorgen minutenlang voor kippenvel. Independiente krijgt nog 2 rode kaarten als toegift. Het maakt deze wedstrijd helemaal af.
Op de weg naar huis toeteren auto’s alsof de wereldbeker is binnengesleept. Op social media wordt er nog lang teruggeblikt op deze heroïsche overwinning. Zo wordt de banaan, die de doelpuntenmaker at vlak voor zijn goal, heilig verklaard. Op filmpjes eten Racing supporters bananen op en spelen de goal na. Ook is de joggingbroek van de ingevallen keeper, die een aantal cruciale reddingen verrichte, niet meer aan te slepen. T-shirts met de analyse van het winnende doelpunt vliegen als warme broodjes over de toonbank en het bebloede shirt van Dominguez komt terug in allerlei fanartikelen. Er zat zoveel in deze editie van de Clásico de Avellaneda en het verloop kon eigenlijk niet mooier!